Πρακτικά ομιλίας της Κατερίνας Παπακώστα, κατά τη συζήτηση της Ολομέλειας της Βουλής, στο Νομοσχέδιο του Υπουργείου Υγείας «Ρύθμιση όρων απασχόλησης των νοσοκομειακών ιατρών του ΕΣΥ, σύμφωνα με το π.δ. 76/2005 και άλλες διατάξεις»
 
Αθήνα, 26.2.2009
 
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ:
 
Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, έλαβα το λόγο για να τοποθετηθώ συγκεκριμένα για έξι ζητήματα.
Το πρώτο έχει να κάνει με το ν. 3454/2006, αγαπητοί συνάδελφοι, όπου εκεί ορίζεται, ότι οι ανάπηροι τρίτεκνοι γονείς θεωρούνται ως πολύτεκνοι. Θεωρώ ότι πρέπει να φροντίσουμε και να μεριμνήσουμε και για τους τρίτεκνους γονείς, οι οποίοι έχουν ανήλικο παιδί με αναπηρία 67% και άνω. Κύριε Υπουργέ, αγαπητοί συνάδελφοι, θεωρώ ότι αποτελεί παραδοχή όλων των πτερύγων της Βουλής ότι οι άνθρωποι αυτοί, οι οικογένειες αυτές βρίσκονται σε εξίσου δύσκολη θέση. Κατά συνέπεια λοιπόν θεωρώ ως στοιχείο εκ των ων ουκ άνευ για την ισότητα του νόμου και για την ισότητα όσον αφορά τις ρυθμίσεις το να υπάρξει νομοθετική πρόβλεψη για το ζήτημα αυτό, δηλαδή για τους τρίτεκνους γονείς, οι οποίοι έχουν ανήλικο παιδί με αναπηρία από 67% και άνω. Αυτό είναι το πρώτο θέμα.

Το δεύτερο θέμα: Έχουμε αθλητές, οι οποίοι, λόγω των επιδόσεών τους, έχουν υποβάλει αίτηση διορισμού το 2005 και εφεξής ως φοιτητές και σήμερα ως έχοντες πτυχίο ιατρικής να μην μπαίνουν στη διαδικασία αναμονής δύο χρόνων της δοκιμαστικής περιόδου, αλλά να τοποθετούνται σε θέσεις ειδικευόμενων ιατρών ως υπεράριθμων.

Η τρίτη παρατήρησή μου έχει σχέση με μία τροπολογία που είχα καταθέσει και στο παρελθόν, κύριε Πρόεδρε. Δεν την κατέθεσα πάλι. Θεώρησα σκόπιμο και χρήσιμο να την επαναφέρω δια ζώσης, σήμερα, σε τούτη εδώ την Αίθουσα της Εθνικής μας Αντιπροσωπείας και αφορά το εξής ζήτημα, κύριε Υπουργέ: Οι πολύτεκνοι και οι τρίτεκνοι ή τέκνα πολυτέκνων και τριτέκνων, οι οποίοι έχουν πτυχίο ιατρικής και είναι εγγεγραμμένοι σε λίστα αναμονής για λήψη ειδικότητας να μπορούν, εφόσον βεβαίως το επιθυμούν, να τοποθετηθούν άμεσα για ειδίκευση ως άμισθοι υπεράριθμοι σε κλινική του πλησιέστερου πανεπιστημιακού ή κρατικού νοσοκομείου του τόπου μόνιμης κατοικίας τους. Θεωρώ πως αυτή είναι μία νομοθετική λύση και ρύθμιση η οποία δεν κοστίζει τίποτα και η οποία λύνει ένα πρόβλημα που είναι υπαρκτό.
 
Πρέπει να σας επισημάνω ένα τέταρτο σημείο που έχει να κάνει με το θέμα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Αντιλαμβάνομαι ότι ο παρών νόμος είχε να επιλύσει και στη φιλοσοφία του περιείχε το συγκεκριμένο πλαίσιο διατάξεων, το οποίο μας παρουσιάζεται με πρωτοβουλία σας από το καθ’ ύλην αρμόδιο Υπουργείο στην Εθνική μας Αντιπροσωπεία. Αυτό το θεωρώ στοιχείο sine qua non για να μπορέσουμε πραγματικά να προωθήσουμε στο Εθνικό μας Σύστημα Υγείας εκείνα τα αναγκαία και ικανά μέτρα που και το αγκαλιάζουν και το στηρίζουν –διότι αυτή είναι η πρόθεση αλλά και η πολιτική βούληση της Κυβέρνησης- και τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας που είναι εξαιρετικά κρίσιμα και σημαντικά.

Κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι, ένα άλλο ζήτημα που θέλω να επισημάνω –το άκουσα και από προλαλήσαντες συναδέλφους από άλλες πτέρυγες της Βουλής και είναι σωστό- είναι αυτό που έχει να κάνει με την παρακράτηση της συνδρομής των πολυτέκνων στα σωματεία τους. Εδώ θέλω να σας πω το εξής: Εδώ μπορεί να περιληφθεί τώρα –γιατί είναι σε διαδικασία, η εξέλιξη των νομοθετικών μας εργασιών στην Ολομέλεια της Βουλής- στο άρθρο 16 του παρόντος υπό ψήφιση νομοσχεδίου η εξής διάταξη, η εξής διατύπωση: Να προσθέσουμε στο πρώτο εδάφιο, μετά τη λέξη «επίδομα», την φράση «και τη σύνταξη». Κατά συνέπεια, έτσι θα λύσουμε το πρόβλημα που έχει δημιουργήσει, ήδη, μεγάλη αναταραχή μεταξύ των πολύτεκνων οικογενειών από 1/1/2007 όπου όταν αυτοί προσέρχονται για τη θεώρηση των ταυτοτήτων τους ο ένας δεν καταβάλλει συνδρομή στην οργάνωση, ενώ ο άλλος καταβάλλει 54 ευρώ. Με την διατύπωση που σας προτείνω στο άρθρο 16, δηλαδή να προστεθεί η φράση «και τη σύνταξη», νομίζω ότι επιλύεται ένα πρόβλημα το οποίο λογικά τίθεται και το οποίο θεώρησα εύλογο να μεταφέρω στην Εθνική μας Αντιπροσωπεία για να μπορέσουμε να το επιλύσουμε.

Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα –και είναι το τελευταίο το οποίο θέλω να επισημάνω, κύριε Πρόεδρε, αγαπητοί συνάδελφοι- είναι το εξής: Υπάρχει ένα αίτημα από την ΕΝΕ, από τους νοσηλευτές οι οποίοι τι ζητούν; Ζητούν το αυτονόητο κατά τη γνώμη μου, δηλαδή την αναγνώριση των τίτλων τους από την Ένωση των Νοσηλευτών, δηλαδή από τον οικείο σύλλογο για επαγγελματική αναγνώριση.
Πρέπει να σας πω εδώ ότι υπήρξε το εξής νομοθετικό να το πω έτσι κενό, το οποίο δημιούργησε το πρόβλημα. Ποιο είναι αυτό; Η ιδιαιτερότητα που αφορά την Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδος είναι ότι θα αναγκαστούμε να νομοθετήσουμε με τον τρόπο που σας είπα προηγουμένως γιατί; Γιατί η Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδος, κύριε Υπουργέ, συστήθηκε μετά την εφαρμογή του Προεδρικού Διατάγματος 165/2000 και όπως είναι λογικό δεν αναφερόντα σε αυτό, καθ’ ότι δεν υπήρχε τότε ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και άρα, για πρακτικούς λόγους, δεν συμπεριελήφθη.
Κατά συνέπεια, λοιπόν, λέω ότι η συγκεκριμένη προσθήκη της παραγράφου 7 στο σχέδιο νόμου που αφορά την ΕΝΕ, δηλαδή την Ένωση Νοσηλευτών Ελλάδος τι αποτελεί; Αποτελεί ουσιαστικά συμπλήρωση των αρμοδιοτήτων της ως επιμελητηρίου επαγγελματικής ένωσης και σε καμία περίπτωση –το υπογραμμίζω- δεν υπεισέρχεται σε ζητήματα για τα οποία έχουν αρμοδιότητα άλλοι φορείς. Και εξηγούμαι, δηλαδή ο ΔΟΑΤΑΠ για τις ακαδημαϊκές αναγνωρίσεις τίτλων σπουδών και ούτε βεβαίως θίγει το δημόσιο χαρακτήρα της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Με αυτές τις παρατηρήσεις για το υπό ψήφιση νομοσχέδιο, κύριε Πρόεδρε, έχω κλείσει την τοποθέτησή μου ενώπιων της Εθνικής Αντιπροσωπείας και ελπίζω από την πλευρά της Κυβέρνησης που είχε και τη νομοθετική πρωτοβουλία να τύχουν της ανάλογης νομοθετικής μεταχείρισης, ώστε να ευδοκιμήσουν και να είναι πλέον οι διατάξεις αυτές νόμος του κράτους στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο, το οποίο ευελπιστώ ότι όλες οι πτέρυγες της Βουλής τελικώς θα υπερψηφίσουμε.

Σας ευχαριστώ.


Πρόσφατα άρθρα